Τι λιγότερο θα μπορούσαμε να πούμε για τον κ. Νίκο, τον δικό μας κ. Νίκο, που παράλληλα με τον αγώνα της ζωής, από τα νεανικά του χρόνια έδειξε την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα και τον Σύνδεσμο. Βοηθούσε με όλες του της δυνάμεις και μάλιστα σε περιόδους δυσχερείς οικονομικά, όπως οι δεκαετίες του 50 και του 60.
Το κατάστημα του για χρόνια ήταν στην κυριολεξία η έδρα του Συνδέσμου. Εκεί τα συμβούλια, εκεί οι συναντήσεις στο θρυλικό πατάρι του Νίκου. Από το 1972, έχοντας πλέον καθιερωθεί επαγγελματικά, μετείχε ενεργά στα Διοικητικά Συμβούλια του Συνδέσμου προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες. Μέχρι το 2002, που αποχώρησε από τα διοικητικά καθήκοντα, εργάστηκε με συνέπεια και πάθος για την ευόδωση των σκοπών και στόχων του Συνδέσμου, συνεργαζόμενος άψογα με όλα τα μέλη.
Γενναιόδωρα υποστήριζε με χορηγίες και πρωτοβουλίες των μακρύ κατάλογο των έργων που πραγματοποιήθηκαν αυτά τα χρόνια όπως:
- Η δημιουργία και λειτουργία της Πνευματικής Στέγης του Συνδέσμου στο Μεγάλο Χωριό με το Λαογραφικό Μουσείο και την Βιβλιοθήκη.
- Το Μνημείο των Εθνομαρτύρων και το Κενοτάφιο τους.
- Η στέγη του Συνδέσμου στην Αθήνα και ακόμη έργα υποδομής και συντήρησης του Νεκροταφείου του χωριού μας και η δια ιδίας δαπάνης μετά του αδελφού του, ανέγερση του στεγάστρου στην είσοδο του Νεκροταφείου.
Αρωγός πάντα στις ανάγκες των ιερών Ναών και των εξωκκλησιών. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση συνέχισε να συμπαρίσταται σε όλα τα δρώμενα του Συνδέσου στην Αθήνα και στο Μεγάλο Χωριό. Η απώλειά του είναι βαρύ πλήγμα όχι μόνο για την οικογένειά του αλλά και για το Σύνδεσμο και το χωριό μας. Αφήνει όμως χρήσιμες παρακαταθήκες και αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον.
Ο Σύνδεσμος θα σε ευγνωμονεί. Καλοτάξιδος να είσαι.
Πέρασαν κιόλας τόσες μέρες …